Tetmajer Kazimierz Przerwa, ur. 12 II 1865, Ludźmierz, zm. 18 I 1940, Warszawa,
przyrodni brat Włodzimierza, poeta, prozaik, dramaturg, publicysta, krytyk sztuki.
Tetmajer Kazimierz
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Czołowy liryk Młodej Polski (cykl Poezje 1891–1924, zwłaszcza seria II 1894 i III 1898), programowy wyraziciel dekadentyzmu; ogromną popularność przyniosła mu liryka erotyczna i impresjonistyczna wiersze krajobrazowe, zwłaszcza tatrzańskie; liryki społeczne, o akcentach niekiedy rewolucyjnych zawarł w zbiorach Hasła (1901) i Poezje współczesne (1906); na motywach folkloru góralskiego osnuł cykl opowieści Na skalnym Podhalu (1903–10), stylizowanych na baśniową epikę heroiczną, a także powieść historyczno-podaniową Legenda Tatr (Maryna z Hrubego 1910, Janosik Nędza Litmanowski 1911); powieści współczesne i historyczne, m.in. o epoce napoleońskiej (Koniec epopei, t. 1–4 1913–17), nowele, dramaty poetyckie, szkice literackie; od 1921 prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy, od 1934 członek honorowy PAL; Poezje (t. 1–4 1923–24), Poezje wybrane (1968), Wybór poezji (1991).
