Terlecki Tymon, ur. 10 VIII 1905, Przemyśl, zm. 6 XI 2000, Oksford,
eseista, teatrolog, historyk literatury;
Terlecki Tymon
Encyklopedia PWN
1934–39 profesor PIST w Warszawie; 1936–39 redaktor „Teatru”, 1936–38 „Sceny Polskiej”; wybuch wojny zastał go we Francji; 1939–49 wydawca tyg. „Polska Walcząca”, pocz. w Paryżu, później w Londynie, gdzie osiedlił się na stałe; 1964–78 w USA, profesor uniwersytetu w Chicago; organizator pol. życia kult. i nauk. na emigracji, 1954–59 i 1965 przewodniczący Związku Pisarzy Pol. na Obczyźnie; współpracownik pism emigr., gł. tyg. „Wiadomości” i mies. „Kultura”; jednym z gł. tematów prac Terleckiego jest miejsce kultury pol. w eur. wspólnocie oraz znaczenie myśli chrześc. dla tworzenia wartości kult. i więzi międzyludzkich; rozprawa Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego (1937), szkic Teatr amatorski (1951), studium Krytyka personalistyczna (1957), prace biogr.-monograf. Pani Helena (1962) — o H. Modrzejewskiej, Stanisław Wyspiański (1983, w języku ang.), zbiory szkiców i esejów, m.in. Ludzie, książki i kulisy (1960), Rzeczy teatralne (1984), Szukanie równowagi (1985); redaktor prac zbiorowych Straty kultury polskiej 1939–1944 (t. 1–2 1945, wspólnie z J. Hulewiczem) i Literatura polska na obczyźnie 1940–1960 (t. 1–2 1964–65).
