Tenczyński, Garb
 
Encyklopedia PWN
Tenczyński, Garb, Grzbiet Tenczyński,
południowa część Wyż. Krakowsko-Częstochowskiej, oddzielona Rowem Krzeszowickim od Wyż. Olkuskiej;
ku południowi opada uskokami do Kotliny Oświęcimskiej i Bramy Krakowskiej; powierzchnia 270 km2; zrąb zbudowany gł. z wapieni triasowych (część zachodnia) i górnojurajskich (część wschodnia), pod którymi skały dewonu i karbonu produktywnego; na północnych obrzeżach twardzielcowe pagóry permskich melafirów (wysokość do 411 m — w pobliżu Rudna); na stokach less; grzbiet G.T. przecinają martwe doliny, w części wschodniej Dolina Mnikowska; przeważają gleby brunatne (Cambisols) i płowe (Luvisols) wytworzone z lessów, na obrzeżach zachodnich i południowych — jałowe, piaszczyste gleby rdzawe (Arenosols); wśród zbiorowisk naturalnych dominują grądy wyżynne, acidofilne dąbrowy oraz buczyny podgórskie typu karpackiego i buczyny storczykowe; region znacznie odlesiony, ale z fragmentami zbiorowisk naturalnych; stanowiska muraw stepowych; parki krajobrazowe: Tenczyński i Rudniański; wzdłuż G.T. biegnie autostrada Katowice–Kraków.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia