Tęczyński Jan

Tęczyński Jan, Jan z Tęczyna, ur. między 1408 a 1410, zm. 6 VII 1470, Kraków,

wnuk Jana (zm. 1405), brat Andrzeja (zm. 1461), ojciec Zbigniewa, dziad Andrzeja (zm. 1536), Jana (zm. 1541), Jana Gabriela i Andrzeja (zm. 1561), wojewoda sandomierski od 1437, krakowski od 1438, kasztelan krak. od 1459;

sojusznik polit. bpa Z. Oleśnickiego; 1434–36 opiekun (tutor) ziemi krak.; w latach 50. przewodził skrajnej opozycji antykról.; jego dwór w Tęczynie był ośrodkiem rycerskiej i lit. kultury.