Teatr im. Jewgienija Wachtangowa

Teatr im. Jewgienija Wachtangowa, Gosudarstwiennyj akadiemiczeskij tieatr im. J. Wachtangowa,

teatr ros.,

zał. 1926 w Moskwie jako kontynuacja III Studia MChAT działającego od 1921 pod kierunkiem Wachtangowa; w założeniu teatr miał kontynuować jego idee artyst., wkrótce jednak repertuar zdominowała dramaturgia związana z ros. przemianami polit.; na ukształtowanie się tradycji sceny wpłynęło 3 reż.: A. Popow (m.in.: Wirinieja L. Sejfuliny i W. Prawduchina 1925, Razłom B. Ławrieniowa 1927, Zagowor czuwstw J. Oleszy 1929), B. Zachawa (m.in.: Jegor Bułyczow i inni M. Gorkiego 1932, Aristokraty N. Pogodina 1935) oraz R. Simonow (m.in.: Człowiek z karabinem Pogodina, z B. Szczukinem w roli Lenina, 1937, Interwiencyja L. Sławina 1939, Foma Gordiejew wg M. Gorkiego 1956); z teatrem współpracowali m.in.: N. Akimow (Intryga i miłość F. Schillera — scenografia, 1930, Hamlet W. Szekspira — reżyseria i scenografia, 1932), N. Ochłopkow (Feldmarszał Kutuzow W. Sołowjowa 1940, Cyrano de Bergerac E. Rostanda 1942), P. Fomienko (Sprawa A. Suchowo-Kobylina 1988, Niewinni winowajcy A. Ostrowskiego 1993, Dama pikowa wg A. Puszkina 1996); 1960 A. Remizowa wystawiła Damy i huzary A. Fredry, sztukę utrzymującą się w repertuarze ponad 20 lat.