Tanger, Ṭanjah,
m. w północno-zachodnim Maroku, port nad Cieśn. Gibraltarską;
Tanger
Encyklopedia PWN
— 762 tys. mieszk. (2009); ośr. adm. regionu Tanger-Tetuan. Starożytne Tingis; kolonia fenicka z ok. XV w. p.n.e., w II w. opanowana przez Rzym, ok. 45 r. n.e. stol. rzymskiej prow. Mauretania Tingitana; 683 miasto zdobyte przez Arabów, do założenia Fezu (808) — gł. miasto portowe i handl. Maroka; 1471 zdobyte przez Portugalię, od 1580 formalnie hiszp., 1662–84 należało do Anglii; na przeł. XIX i XX w., jako miasto marok., siedziba przedstawicielstw dyplomatycznych (gł. eur.); od 1912, we fr. protektoracie Maroka, Tanger miał specjalny status, od 1923 wolne miasto pod międzynar. nadzorem; 1956 włączone do niepodległego Maroka. Ważny port mor., największy port pasażerski kraju, obsługa żeglugi promowej (do Algeciras, Gibraltaru, Marsylii, Lizbony, Southampton, Casablanki); przemysł stoczn., włók., spoż. (konserwy rybne, tytoniowy); centrum finansowe (od 1992) i handl.; ośr. turyst.; kąpielisko mor.; węzeł drogowy i kol.; międzynar. port lotn.; uniw. (zał. 1971), konserwatorium; muzea; wielki meczet (koniec XVII w., rozbudowa 1815), madrasa (XIV w., restaurowana 1957–90); hiszp. katedra i renes. pałac Dar Niaba.
