Taborski Bolesław, ur. 7 V 1927, Toruń, zm. 6 XII 2010, Londyn,
poeta i krytyk literacki;
Taborski Bolesław
Encyklopedia PWN
podczas okupacji niem. żołnierz AK, walczył w powstaniu warsz.; po wojnie osiadł w Londynie, współzał. grupy poet. Kontynenty i redaktor pisma wyd. przez nią; wszystkie swe prace, poza pierwszym zbiorem poezji, opublikował w kraju; liryka nasycona refleksją nad kulturą jako źródłem uniwersalnych wartości (Czasy mijania, Londyn 1957, Głos milczenia 1969, Cisza traw 1986); zbiór esejów Nowy teatr elżbietański (1967), szkic Karola Wojtyły dramaturgia wnętrza (1989), przekł. poezji ang. (Th.S. Eliot, W.H. Auden) i dramatów (H. Pinter) oraz poezji i dramatów pol. (m.in. K. Wojtyły) na język ang.; tematyczne wybory poezji Miłość (1980), Sztuka (1985), Życie i śmierć (1988).
