Szydłowskie, Pogórze

Szydłowskie, Pogórze,

część Wyż. Kieleckiej między G. Świętokrzyskimi na północy a Niecką Połaniecką na południu, nad którą wznosi się progiem denudacyjnym;

pow. ok. 1 tys. km²; zbudowane ze skał mezozoicznych, miejscami paleozoicznych, przykrytych gł. w części wschodniej i środkowej przez osady morza mioceńskiego (m.in. wapienie, margle); wysokość do 326 m; rozczłonkowane przez wąskie i głębokie doliny rzeczne; na podłożu mioceńskich wapieni litotamniowych rozwinęły się miejscami formy krasowe (kotliny, lejki), w zachodniej części także formy krasowe w gipsach; w okolicach Rakowa liczne wały wydmowe; przeważają gleby brunatne (Cambisols) i płowe (Luvisols) wytworzone z piasków gliniastych, na zachodzie i środkowym wschodzie — płaty rędzin (Leptosols) brunatnych; duże zróżnicowanie roślinności naturalnej: bory, bory mieszane, wyżynne jedliny, dąbrowy acidofilne, dąbrowy świetliste, grądy wyżynne, buczyny ubogie, podgórskie buczyny żyzne typu karpackiego, olsy, łęgi jesionowo-olszowe, bory bagienne i torfowiska wysokie; kraina roln. z niewielkimi płatami lasów; na południowej granicy regionu jedyne m. — Chmielnik.