Szeptycki Stanisław Maria

Szeptycki Stanisław Maria, ur. 3 XI 1867, Przyłbice (Galicja Wsch.), zm. 9 X 1950, Korczyn,

brat Romana Marii, wnuk Aleksandra Fredry, generał;

oficer armii austr.; 1914–XI 1916 dow. III Brygady Legionów Pol., następnie do IV 1917 komendant Legionów; IV 1917–II 1918 generalny gubernator w Lublinie; po brzeskim traktacie pokojowym 1918 podał się do dymisji na znak protestu przeciw oddaniu Chełmszczyzny Ukrainie; od XI 1918 w WP, m.in. XI 1918–III 1919 szef Sztabu Generalnego; od III 1919 dow. Frontu Litew.-Białorus., od III 1920 — 4. armii; VI 1921 mianowany gen. broni; w wyniku nieporozumień z Nacz. Wodzem VII 1920 zdymisjonowany; III 1921–VI 1923 i XII 1923–VI 1926 inspektor armii w Krakowie; VI–XII 1923 min. spraw wojsk.; po przewrocie majowym 1926 podał się do dymisji; 1945–50 prezes PCK; Front Litewsko-Białoruski. 10 marca 1919–30 lipca 1920 (1925).

Wojna polsko-bolszewicka, dowództwo frontu litewsko-białoruskiego w Wilnie w 1919, sztab dowództwa przed dawnym pałacem rosyjskiego generała Rennenkampfa w Wilnie. Stoją od lewej w pierwszym rzędzie: Ignacy Boerner, Zdzisław Kowalski, Walery Sławek, Stanisław Rostworowski, Tintz, Stanisław Szeptycki, Mieczysław Norwid-Neugebauer, P. Sojka

Wojska polskie wkraczają na Górny Śląsk, ułani polscy wjeżdżają do Katowic 22 czerwca 1921 — zdjęcie w kole przedstawia gen. Stanisława Szeptyckiego.