Szczuczyn
 
Encyklopedia PWN
Szczuczyn,
miasto w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, na Wysoczyźnie Kolneńskiej, nad Wissą (prawy dopływ Biebrzy).
Ludność miasta: ogółem — 3,4 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 259,7 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 13 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°18′E, szerokość geograficzna: 53°34′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1692
Oficjalne strony WWW: www.um.szczuczyn.pl
W XV w. wieś Szczuki (obecna nazwa od XVI w.). Zał. przez rodzinę Szczuków; od 1689 budowa barok. miasta o nowoczesnej układzie przestrzennym; prawa miejskie 1692; w XVIII w. ośr. handl. na skrzyżowaniu dróg handl. do Prus; od 1795 w zaborze pruskim, miasto powiatowe do 1858 i 1866–1918; od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; znaczny ośr. handlu i rzemiosła, browary, gorzelnie i wapienniki, znana szkoła pijarska (do 1866), duży garnizon wojsk.; w czasie okupacji niem. 1941–42 getto (ponad 2 tys. osób, 1,9 tys. Niemcy zamordowali VI–VIII 1942, pozostałe wywieźli do obozu przejściowego w Prostkach). Ośr. usługowy; drobny przemysł materiałów budowlanych, drzewny, chem., spoż.; węzeł drogowy; Muzeum Pożarnictwa; barok. zespół popijarski (1697–1711): kościół (J. Piola) oraz budynki dawnego klasztoru i kolegium; zespół klasycyst. budynków poczty (ok. 1830).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia