Szczercowska, Kotlina,
południowo-wschodnia część Niz. Południowowielkopolskiej, między wysoczyznami: Złoczewską na zachodzie, Łaską na północy oraz Bełchatowską na wschodzie i południowym wschodzie;
Szczercowska, Kotlina
Encyklopedia PWN
na południu sąsiaduje z Wyż. Wieluńską; powierzchnia 1,2 tys. km2; równina o charakterze misy końcowej lodowca zlodowacenia Warty; wys. od 160 m w części centralnej do ok. 200 m na krańcach wschodnich; przykryta piaskami i warstwami iłów warwowych oraz materiałem morenowym; liczne zespoły wydm parabolicznych; odwadniana przez Wartę i jej dopływ Widawkę, których dna są częściowo podmokłe i zalesione; niewielkie płaty gliniastych gleb płowych (Luvisols) rozwinęły się jedynie w centrum regionu; pozostałą powierzchnię pokrywają ubogie gleby rdzawe (Arenosols) oraz brunatne (Cambisols) wytworzone z piasków; w dolinie Warty — żyzne mady (Fluvisols); siedliska grądowe są odlesione (pola), siedliska ubogich piasków zalesione (bory sosnowe i bory mieszane); liczne siedliska łęgów zajęte przez łąki; dużo torfowisk niskich, a także przejściowych i wysokich; Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki (utworzony 1989). We wschodnim skraju K.Sz. złoża węgla brunatnego; region silnie zmieniony antropogenicznie, o znacznie zanieczyszczonym środowisku.
