Synaj

Synaj, arab. Shibh Jazīrat Sīnā’, hebr. Sinai,

półwysep w południowo-zachodniej Azji, w Egipcie, między Zatoką Akaba na wschodzie i Zatoką Sueską na zachodzie;

nasadę półwyspu wyznacza umowna linia łącząca Suez i Akabę, często jednak nazwę „Synaj” rozszerza się na obszar położony na wschód od Kanału Sueskiego, po wybrzeże Morza Śródziemnego na północy (powierzchnia 60 tysięcy km²); powierzchnia właściwego półwyspu około 25 tysięcy km²; większa część (północna) wyżynna (okresowo odwadniana przez system Wadi al-Arisz), południowa — górzysta, najwyższy szczyt Góra Świętej Katarzyny, 2637 m; na północy i zachodzie piaszczyste niziny nadmorskie; wnętrze pustynne; koczownicze plemiona beduinów zajmują się wypasem bydła, owiec, wielbłądów; w oazach uprawa zbóż (głównie jęczmienia), palmy daktylowej, melonów, rącznika (rycynusa); wydobycie ropy naftowej i rud manganu oraz gazu ziemnego, fosforytów, rud miedzi; główne miasta (ośrodki administracyjne): Al-Arisz (muhafaza Synaj Północny) i At-Tur (Synaj Południowy).

Synaj, Góra Mojżesza, klasztor Św. Katarzyny, Egipt

Synaj (Mojżesza) góra (Egipt)