Synaj
 
Encyklopedia PWN
Synaj, arab. Shibh Jazīrat Sīnā’, hebr. Sinai,
półwysep w południowo-zachodniej Azji, w Egipcie, między zatoką Akaba na wschodzie i Zatoką Sueską na zachodzie;
nasadę półwyspu wyznacza umowna linia łącząca Suez i Al-Akabę, często jednak nazwę „Synaj” rozszerza się na obszar położony na wschód od Kanału Sueskiego, po wybrzeże Morza Śródziemnego na północy (powierzchnia 60 tysięcy km2); powierzchnia właściwego półwyspu około 25 tysięcy km2; większa część (północna) wyżynna (okresowo odwadniana przez system Wadi al-Arisz), południowa — górzysta, najwyższy szczyt Góra Świętej Katarzyny, 2637 m; na północy i zachodzie piaszczyste niziny nadmorskie; wnętrze pustynne; koczownicze plemiona beduinów zajmują się wypasem bydła, owiec, wielbłądów; w oazach uprawa zbóż (głównie jęczmienia), palmy daktylowej, melonów, rącznika (rycynusa); wydobycie ropy naftowej i rud manganu oraz gazu ziemnego, fosforytów, rud miedzi; główne miasta (ośrodki administracyjne): Al-Arisz (muhafaza Synaj Północny) i At-Tur (Synaj Południowy).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Synaj, Góra Mojżesza, klasztor Św. Katarzyny, Egipt fot. B. Lemisiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Synaj (Mojżesza) góra (Egipt)fot. R. Bury/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia