Swinburne Algernon Charles
 
Encyklopedia PWN
Swinburne
[suı̣nbə:rn]
Algernon Charles Wymowa, ur. 5 IV 1837, Londyn, zm. 10 IV 1909, tamże,
ang. poeta, dramatopisarz i krytyk literacki;
przyjaciel D.G. Rossettiego i W. Morrisa; łączył w swej twórczości idee prerafaelitów z tradycją romant. (P.B. Shelley) i helleńską, wyrażał poglądy ateistyczne i antychrześc., także nienawiść do wszelkiej siły i władzy, a jednocześnie idee absolutnego piękna; w głośnym dramacie o formie klas. Atalanta w Kalydonie (1865, wyd. pol. 1907) protestował przeciwko konwencjom, obyczajom i światopoglądowi epoki wiktoriańskiej; dramaty hist. oraz liczne, melodyjne liryki i ballady (Poems and Ballads 1866, 1879, 1889) o zróżnicowanej rytmice i nowatorskiej wersyfikacji; w późniejszym okresie poezja Swinburne’a stała się wyraźnie retoryczna. Jako krytyk odznaczał się przenikliwym sądem oraz trafną intuicją; jego prace o renes. dramatopisarzach ang., twórczości W. Blake’a i sióstr A., Ch. oraz E.J. Brontë stanowią podwalinę współcz. sądów krytycznolit.; przekłady poezji w antologii Poeci języka angielskiego (t. 2 1971).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia