Świętokrzyska, Puszcza
 
Encyklopedia PWN
Świętokrzyska, Puszcza, Puszcza Jodłowa,
kompleks leśny na Wyż. Kielecko-Sandomierskiej, między Pilicą a Wisłą;
pow. 520 km2; dzięki twórczości S. Żeromskiego bardziej znana pod nazwą Puszcza Jodłowa; w przedrozbiorowej Polsce była własnością Kościoła, przede wszystkim biskupów krak. (do końca XVIII w.); w okresie Królestwa Pol. znaczna część puszczy stanowiła rządowe lasy górnicze, zaopatrujące w węgiel drzewny Zagłębie Staropol.; 1929 szczególnie dotkliwe szkody w drzewostanie wyrządziły mrozy, mimo to większość drzewostanów puszczy, zwłaszcza jodłowych i bukowych, jest pochodzenia naturalnego; w ich składzie, obok sosny, występują: jodła, buk, dąb, świerk, lipa, a nawet cis; gł. ostoja rodzimego modrzewia w Polsce; obszary z naturalnymi partiami lasu są objęte ochroną w Świętokrzyskim Parku Nar. i w kilku rezerwatach przyrody.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia