Święcowie,
można średniow. rodzina wschodniopomorska.
Święcowie
Encyklopedia PWN
Szczególnym znaczeniem cieszyli się w końcu XIII i 1. poł. XIV w. (m.in. Święca, wojewoda gdański i słupski, oraz Piotr Święca z Nowego, kanclerz, a następnie starosta pomor. z ramienia króla Wacława II); związani z rządami czeskimi w Polsce, następnie odsunięci przez Władysława I Łokietka, przeszli do opozycji — 1307 uznali się lennikami margrabiów brandenburskich i 1308 sprowokowali ich najazd na Pomorze Gdańskie; 1307–57 władali dziedzicznie (jako lennicy Brandenburgii, a do 1317 książąt zachodniopomor.) ziemiami: darłowską, sławieńską i polanowską, prowadząc wrogą wobec Polski politykę.
