Świątniki Górne
 
Encyklopedia PWN
Świątniki Górne,
miasto w województwie małopolskim, w powiecie krak., na Pogórzu Wielickim, w aglomeracji krakowskiej. Osada służebna, zał. w XIV w., zobowiązana do świadczeń na rzecz katedry wawelskiej; dawny ośrodek ślusarski; 1795–1918 w zaborze austr. (1809–15 w Księstwie Warsz.); prawa miejskie 1997.
Ludność miasta: ogółem — 2,4 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 607,8 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 4 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 19°58′E, szerokość geograficzna: 49°56′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1997
Oficjalne strony WWW: www.swiatniki-gorne.pl
Dawny ośr. ślusarski; 1795–1918 w zaborze austr. (1809–15 w Księstwie Warsz.); prawa miejskie 1997. Rozwinięta drobna wytwórczość, gł. ślusarstwo i kowalstwo artyst.; neogot. kościół parafialny (1846–56).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia