Suckewer Abraham
 
Encyklopedia PWN
Suckewer Abraham, ur. 18 V 1913, Smorgoń, zm. 19 I 2010, Tel Awiw-Jaffa,
poeta żydowski, tworzący w języku jidysz;
związany z Wilnem, czł. grupy pisarzy Jung Wilne [‘młode Wilno’]; podczas okupacji niem. w getcie; od 1944 w Moskwie (wspomnienia Fun wilner geto ‘z getta wil.’ 1946); 1946 świadek-oskarżyciel w procesie przywódców hitl. w Norymberdze, wrócił do Polski, od 1947 w Izraelu; w Tel Awiwie zał. 1949 i redagował kwartalnik lit. „Di goldene kejt”. W twórczości Suckewera pamięć o zagładzie Żydów determinuje ujęcia współcz. problemów Izraela, lirykę krajobrazową; lirykę Suckewera cechuje przewaga elementów epickich nad lirycznymi, bogactwo stylistyczno-językowe, wielowarstwowość znaczeń, nawiązania do pol. poezji, zwłaszcza wielkich romantyków; przejmujący poemat Cu Pojln [‘do Polski’] (1946), będący pożegnaniem Suckewera z krajem, zbiory Poetisze werk [‘dzieła poetyckie’] (t. 1–2 1967), Di fidłrojz [‘róża-skrzypce’] (1974; z ilustracjami M. Chagalla), tom surrealist. prozy poet. Zielone akwarium (1975, wyd. pol. 1992), wspomnienia i eseistyka Bajm lejenen penimer [‘czytając twarze’] (1993); pol. przekłady utworów w antologiach poezji żydowskiej (1980, 1983).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia