Stična
 
Encyklopedia PWN
Stična,
w. w środkowej Słowenii, ok. 25 km na południowy wschód od Lublany.
Wielki kompleks osadniczy kultury wschodniohalsztackiej — wyżynne osiedle obronne i cmentarzysko kurhanowe; rozległy, „książęcy” gród (800 x 400 m) na wzniesieniu, otoczony fortyfikacjami; do wnętrza prowadziły zapewne 3 bramy; najstarsze fortyfikacje z ok. 750 p.n.e., zniszczone ok. 600 p.n.e., odbudowywane; ostatecznie przestały funkcjonować w początkach okresu lateńskiego (ok. 400 p.n.e.); cmentarzysko, gł. tzw. rodzinne i rodowe kurhany; przeważają pochówki szkieletowe; wśród wyposażenia wyróżniają się zespoły z pancerzami brązowymi, inwentarze z elementami italskimi oraz wschodnimi (gł. typu kultury Vekerzug); ilustruje to wysoki rozwój cywilizacyjny i różnorodność powiązań kulturowych tutejszych społeczności halsztackich z terenami ościennymi: Italią, Grecją, a także Niz. Węgierską. W S. klasztor Cystersów (zał. 1136): barok. kościół (konsekrowany 1156, przebudowa XVII i poł. XVIII w.), stara prałatówka (1600), rom.-got. krużganki zdobione freskami przedstawiającymi m.in. proroków i sceny ze Starego Testamentu, refektarz i biblioteka (XVIII w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia