Steiner Rudolf

Steiner

[sztạⁱnə^r]

Rudolf , ur. 27 II 1861, Kraljevac (Austro-Węgry, ob. Chorwacja), zm. 30 III 1925, Dornach (Szwajcaria),

niem. filozof, twórca antropozofii.

Jej fundamenty oprac. 1902–10 jeszcze w ramach Tow. Teozoficznego (teozofia), w którym pełnił funkcję sekretarza sekcji niemieckiej. W tym okresie wydał gł. prace: Teozofia (1904, wyd. pol. 1993), Droga do poznania wyższych światów (1904, wyd. pol. 1993), Kronika Akasza (1904, wyd. pol. 1993). W 1903–08 redagował pismo „Gnosis”, następnie „Lucifer-Gnosis”. W wyniku ogłoszenia Hindusa Jiddu Krisznamurtiego drugim wcieleniem Chrystusa nie zgadzający się z tym Steiner opuścił Tow. Teozoficzne i 1912 zał. Tow. Antropozoficzne (od 1914 w Dornach k. Bazylei). W 1919 przedstawił oryginalną koncepcję pedag., nazwaną pedagogiką waldorfską bądź pedagogiką steinerowską, i współdziałał w powstaniu pierwszej szkoły (na pocz. XXI w. istniało na całym świecie kilkaset szkół waldorfskich). W latach 20. XX w. z inicjatywy Steinera powstała medycyna antropozoficzna (z której rozwinął się później Camphill-Movement, tzn. ruch tworzenia i prowadzenia specjalnych osiedli dla niepełnosprawnych dzieci i dorosłych — na pocz. XXI w. istniało na całym świecie kilkaset takich ośr.), rolnictwo biol.-dynamiczne oparte na zasadach ekol. oraz ruch odnowy rel. Christengemeinschaft — Społeczności Chrześcijan. Steiner był także twórcą architektury antropozoficznej (jej gł. dziełem była budowla uniw.-świątyni, tzw. Goetheanum), eurytmii (będącej próbą odnowy tradycji tańca świątynnego, lecz posiadającą zastosowanie także w medycynie antropozoficznej i w pedagogice).