Stavanger
 
Encyklopedia PWN
Stavanger
[stawạŋər],
m. w południowo-zachodniej Norwegii, nad zat. Boknafjorden (M. Północne);
od ok. 1125 biskupstwo; 1425 prawa miejskie; od lat 70. XX w. szybki rozwój miasta, które stało się gł. ośr. przemysłu związanego z eksploatacją złóż ropy naftowej i gazu na M. Północnym. przemysł maszyn., metal., spoż. (gł. rybny), rafineryjny; port handl. i drugi po Bergen port rybacki kraju; połączenia promowe; ośr. turyst.; biblioteki; muzea, m.in. miejskie (zabytki archeol. z epoki brązu), mor., galeria malarstwa; rom.-got. katedra Św. Swithuna (XII–XIII w.), pałac Ledål (koniec XVIII w., ob. muzeum) z parkiem, dawna drewniana rezydencja biskupa (pocz. XIX w.), wieża strażacka Valberg (poł. XIX w.); liczne drewniane, dwupiętrowe domy mieszkalne na Starym Mieście. W pobliżu S. w Talgje kościół rom. (XII w.), opactwo Utstein (XIII w.). Na południowy zachód od S. (Sola) port lotniczy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia