Stary Sącz,
miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w Kotlinie Sądeckiej, w widłach Dunajca i Popradu oraz nad Moszczeniczanką (dopływ Dunajca), w strefie ochronnej Popradzkiego Parku Krajobrazowego.
Stary Sącz
Encyklopedia PWN
Ludność miasta: ogółem — 9,1 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 604,7 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 15 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°38′E, szerokość geograficzna: 49°34′N
Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1273 (po 1257)
Oficjalne strony WWW: www.stary.sacz.pl
Historia. W XI–XIII w. gród kasztelański Sącz; lokalizacja sporna (wiąże się go z grodem w Podgrodziu lub Biegonicach); w 2. poł. XIII w. kasztelania, przeniesiona do lokowanego przed 1273 (po 1257) m. Sącz; w XIII w. ważny ośrodek handlu na szlaku z Węgier do Krakowa; 1280 księżna Kinga (właścicielka włości sądeckich) ufundowała tu klasztor zakonowi klarysek i oddała mu w posiadanie miasto; po 1292 Sącz — od końca XIII w. pod nazwą Stary Sącz — utracił znaczenie polit. i gosp. na rzecz Nowego Sącza, do którego przeniosła się część mieszczan; 1410 spalony przez Zygmunta Luksemburskiego; w XV–XVII w. ośr. rzemiosła (silne organizacje cechowe), hodowla i handel bydłem; 1772–1918 w zaborze austr.; 1782 kasata klasztoru Klarysek; w XIX w. upadek gosp. miasta; od 1873 połączenie kol.; w okresie międzywojennym drobny przemysł oraz rozwinięte rzemiosło. W czasie okupacji niem. 1942 getto (ponad 1 tys. osób, wywiezione do ośr. zagłady w Bełżcu), oddział roboczy jeńców sow., 2 obozy pracy przymusowej (ponad 3 tys. osób); ważna baza partyzancka.
Zabytki. Klasztor Klarysek fundacji bł. Kingi: got. kościół (koniec XIII w.–1332, przebudowa XVII w.), z barok. amboną (1671) oraz ołtarzami stiukowymi (1696, warsztat B. Fontany), późnorenes. budynek klasztorny (1601–04 — J. de Simoni, nadbudowa piętra ok. 1664), wewnątrz cenne dzieła sztuki, dom kapelana (1605), wieża bramna, zw. Zegarową (XV i XVII w.), średniow. mury obronne (nadbud. pocz. XVII w.) z późnorenes. basztą; got. kościół parafialny (XIV–XV w., wieża 1686); barok. domy (2. poł. XVIII–pocz. XIX w.).