Starkel Leszek
 
Encyklopedia PWN
Starkel Leszek, ur. 8 IX 1931, Wierzbnik (pow. starachowicki), zm. 6 XI 2021, Kraków,
geograf geomorfolog; uczeń M. Klimaszewskiego;
od 1971 profesor Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN; od 1983 członek PAN; od 1989 czł. PAU; czł. wielu komisji Międzynar. Unii Geogr.; 1. przewodniczący utw. 1991 w Międzynar. Unii Badań Czwartorzędu (INUQA) Komisji Paleohydrologii Kontynentalnej; badacz roli holocenu w ewolucji rzeźby; 1968–69 prowadził badania w Indiach, 1974 — w Mongolii; prace z zakresu ewolucji rzeźby Karpat, Bałkanów, Wielkiego Chinganu i Małego Chinganu oraz Himalajów; 2004 nagrodzony, jako 2. Polak w historii, złotym medalem Król. Tow. Geograf. w Londynie; gł. dzieło — Paleogeografia holocenu (1977), ponadto: Rozwój rzeźby Karpat fliszowych w holocenie (1960), Background to Paleohydrology (1983), Temperature Paleohydrology (1991); redaktor i współautor monografii Geografia Polski, środowisko przyrodnicze (1991, redaktor nauk.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia