Stara Ładoga
 
Encyklopedia PWN
Stara Ładoga, Stạraja Łạdoga,
w. w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rz. Wołchow, 12 km od jez. Ładoga.
Staroruskie miasto w Rep. Nowogrodzkiej, 1704 przeniesione do ujścia rz. Wołchow (m. Nowa Ładoga). Zespół osadniczy (grodzisko, osada otwarta), którego początki są datowane na VIII–IX w.; odkryto tu pozostałości drewnianej zabudowy (domostwa o pow. ok. 100 m2); kultura materialna S.Ł. wykazuje silne związki z kult. skand., widoczne są także wpływy fińskie i słow. (Krywicze); przeł. IX i X–XIII w. zagęszczano zabudowę (odkryto wykładane drewnem ulice); do XIII w. w S.Ł. funkcjonował skand. kościół Św. Mikołaja. Zachowane ruiny kam. twierdzy, tzw. Kamiennogo goroda (z XII w., przebudowa XV–pocz. XVI w), która była jednym z silniejszych punktów obronnych ziemi nowogrodzkiej; we wnętrzu twierdzy cerkwie: Św. Gieorgija (koniec XII w., później przebudowana) i Uspienija (XII w.) — obie z fragmentami fresków z XII w.; drewniana cerkiew Dimitrijewska (1731).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia