Stąporków
 
Encyklopedia PWN
Stąporków,
miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego, Garbu Gielniowskiego i Wzgórz Opoczyńskich, nad Czarną (prawy dopływ Pilicy), w sąsiedztwie lasów Suchedniowsko-Oblęgorskiego Parku Krajobrazowego.
Ludność miasta: ogółem — 5,6 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 512,6 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 11 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°33′E, szerokość geograficzna: 51°09′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1967
Oficjalne strony WWW: www.staporkow.pl
od XVI w. ośr. hutnictwa w Staropolskim Okręgu Przemysłowym: kuźnica, wielki piec (zbud. 1738–39, zmodernizowany w XIX w., przetrwał do 1944); od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; prawa miejskie 1967. Odlewnia żeliwa (grzejniki centralnego ogrzewania), zakłady urządzeń kotłowych, rozlewnia gazu płynnego, wytwórnia materiałów budowlanych, zakład ceramiki przem.; ponadto drobny przemysł odzieżowy, spoż., metal. i drzewny. W okolicy S. złoża rud żelaza eksploatowane do 1970. W pobliskiej Czarnieckiej Górze znajduje się prewentorium przeciwgruźlicze.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia