Środkowego Nigru, Kotlina,
rozległe obniżenie w zachodniej Afryce, w regionie Sudanu i południowej Sahary, na obszarze Mali, Nigru, Burkina Faso, Beninu i Nigerii;
Środkowego Nigru, Kotlina
Encyklopedia PWN
obniżenie prekambryjskiego podłoża wypełniają młodsze skały osadowe, gł. trzeciorzędowe i czwartorzędowe osady rzeczne i jeziorne; słabo wykształcona; dno leżące na wys. 250–300 m, przecinają niewysokie pasma górskie (najwyższe Hombori, 1155 m); silnie rozczłonkowane progi kotliny rzadko przekraczają 800 m (np. Adrar des Iforas, 853 m, wzniesienia k. Sikasso w Mali, 820 m), większość z nich ma 500–800 m, a na zachodzie i wschodzie poniżej 500 m; w centralnej części K.Ś.N. Niger wraz z dopływami (Bani) tworzy rozległą wewn. deltę zw. Macina, zajętą gł. przez bagna i jeziora, miejscami, na zmeliorowanych terenach, przez uprawę ryżu. W południowej części kotliny klimat podrównikowy suchy, sieć rzek stałych i okresowych, roślinność sawannowa; uprawa roli (gł. zbóż) prowadzona tradycyjnymi metodami oraz pasterstwo koczownicze. W północnej części klimat zwrotnikowy kontynent. suchy, liczne doliny epizodycznych rzek, sawanny cierniste, półpustynie i pustynie; nieliczni mieszkańcy zajmują się gł. koczowniczym chowem (wielbłądy, kozy, bydło).
