Spitsbergen

Spitsbergen , do 1969 Spitsbergen Zachodni,

największa wyspa norweska w archipelagu Svalbard, na O. Arktycznym;

pow. 39,0 tys. km²; ok. 3 tys. mieszk.; górzysta (wysokość do 1717 m, G. Newtona); znacznie rozczłonkowany, wybrzeża gł. fiordowe, szczególnie od zachodniej i północnej strony (zat.: Isfjorden, dł. 88 km, Wijdefjorden, dł. 104 km); liczne lodowce, na obrzeżach fieldowe, w części centralnej — dolinne; łączna powierzchnia zlodowacona ok. 19 tys. km²; parki nar.: Południowego Spitsbergenu (5,3 tys. km²), Północno-Zachodniego Spitsbergenu (3,6 tys. km²); złoża rud uranu, ograniczona eksploatacja węgla kam.; rybołówstwo; turystyka; gł. osiedle i port — Longyearbyen. Odkryty 1596 przez W. Barentsa; 1934 pierwsza pol. wyprawa wykonała na Ziemi Torella, w południowej części S., podstawowe prace triangulacyjne, w trakcie których nadano nazwy wielu obiektom, m.in. G. Piłsudskiego (wys. 1033 m), szczyt Kopernikus (wys. 1055 m), oraz sporządzono pierwszą mapę geol. północno-zachodniej części Ziemi Torella; stacje badawcze, m.in. stała pol. stacja nauk. Hornsund.

Historia. Odkrycia i podróże

→ Svalbard.

Spitsbergen, tundra (Arktyka)

Spitsbergen

Spitsbergen, mgły inwersyjne (Arktyka)