Solec nad Wisłą,
miasto w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, na obszarze Małopolskiego Przełomu Wisły, przy ujściu Krępianki do Wisły;
Solec nad Wisłą
Encyklopedia PWN
0,9 tys. mieszk. (2022). Wczesnośredniow. gród przy przeprawie przez Wisłę, wzmiankowany 1136; w XIII w. własność bożogrobców z Miechowa, 1325 wykupiony przez Władysława II Łokietka; na drugim brzegu Wisły, we wsi Piotrawin, komora celna i prawdopodobnie osada targowa związana z handlem solą; prawa miejskie przed 1370 (po 1333); rozwój miasta związany z intensyfikacją w XV w. handlu z W. Księstwem Litew. i rozwojem spławu wiślanego; starostwo niegrodowe; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1870 utrata praw miejskich; w czasie okupacji niem. 1942 obóz pracy przymusowej, 1941–42 getto (ok. 800 osób wywiezionych do getta w Tarłowie). Ponownie prawa miejskie od 2021. Letnisko i ośr. sportów wodnych; domy wczasowe; działa Tow. Miłośników Solca nad Wisłą; pozostałości zamku (XIV, XVI/XVII w.); kościół parafialny (XIV w., gruntownie przebudowany pocz. XVII w.), kościół i klasztor Reformatów (1. poł. XVII w.), drewniany kościół cmentarny (XVII–XVIII w.).
