Sluter Claus
 
Encyklopedia PWN
Sluter Claus Wymowa, ur. ur. ok. 1340–1350, Haarlem(?), zm. 1406, Dijon,
rzeźbiarz niderlandzki;
wybitny przedstawiciel późnogot. rzeźby eur.; od 1385 tworzył w Dijon na dworze ks. Burgundii Filipa Śmiałego; gł. prace w kartuzji Champmol k. Dijon; od 1391 rzeźby portalu zachodniego (figury Madonny z Dzieciątkiem, Filipa Śmiałego ze św. Janem Chrzcicielem, Małgorzaty Flandryjskiej ze św. Katarzyną), 1385 nagrobek Filipa Śmiałego (figury płaczków, zaczęta figura księcia), ukończony przez Clausa de Werve, od 1395 rzeźby studni klasztornej, zw. Studnią Mojżesza (postacie proroków, krucyfiks — zachowany fragment). Właściwe sztuce Slutera dynamizm, ekspresja, dosadność charakterystyki oraz traktowanie rzeźby jako obiektu niezależnego od arch. tła świadczą o nowatorstwie jego dzieł; oddziałał silnie na późnogot. rzeźbę europejską.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sluter Claus, Mojżesz, rzeźba zdobiąca tzw. Studnię Mojżesza, kartuzja Champmol koło Dijon, 1395–1402fot. J. Bielski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia