Słuck, Sluck,
m. na Białorusi, w obwodzie mińskim, nad Słuczą (dopływ Prypeci), na Polesiu.
Słuck
Encyklopedia PWN
— 61 tys. mieszk. (2009). Jedno z najstarszych miast ruskich, gród Drehowiczów; od XII w. stol. udzielnego księstwa; od 1395 w granicach W. Księstwa Litew. jako księstwo Olelkowiczów (do 1592), następnie własność Radziwiłłów; ośr. kalwinizmu (zbór, szkoła); 1441 prawa miejskie; od 1583 gmina żydowska; znany z wyrobu słynnych pasów kontuszowych (1740–1844); od 1795 w zaborze ros.; 1919–91 w Ukr. SRR; 1941–44 pod okupacją niem., do XI 1942 getto (ok. 3 tys. osób); przemysł metal., spoż., lekki (włók.); muzeum krajoznawcze; zachowały się resztki układu przestrzennego miasta z 1. poł. XVIII w., otoczonego niegdyś ziemnymi bastionami; pozostałości zamków — Starego na prawym brzegu Słuczy (książąt Słuckich, XVI w.) i Nowego na lewym brzegu (Radziwiłłów, XVII w.); nie zachowane: średniow. monaster prawosł. z 2 cerkwiami drewnianymi, kościół Jezuitów (koniec XVII w., rozebrany 1840), budynki manufaktury pasów kontuszowych (XVIII w.).
