Śląsko-Krakowska, Wyżyna

Śląsko-Krakowska, Wyżyna,

zachodnia część Wyżyn Polskich, między Nizinami Środkowopolskimi na północy a Podkarpaciem Północnym na południu;

stanowi asymetryczne wypiętrzenie tektoniczne rozciągające się z północnego zachodu na południowy wschód; wys. 200–500 m (kulminacja 516 m); trzon Wyżyny Śląsko-Krakowskiej budują skały paleozoiczne, przykryte od północnego wschodu utworami triasowymi i jurajskimi; pokrywa mezozoiczna tworzy kilka progów denudacyjnych (kuesty) i subsekwentnych obniżeń; występują liczne ostańce wapienne; cała ta struktura geologiczna pochyla się ku północy i stopniowo kryje pod utworami czwartorzędowymi zlodowacenia środkowopolskie (wzgórza morenowe); w części południowo-zachodniej występują duże złoża węgla kamiennego (karbońskiego); zachodnia i południowo-zachodnia część Wyżyny Śląsko-Krakowskiej jest bardzo zurbanizowana i uprzemysłowiona, część środkowa, wschodnia i południowo-wschodnia ma duże walory krajobrazowe i turystyczne; Ojcowski Park Narodowy, Zespół Jurajskich Parków Krajobrazowych, liczne szlaki turystyczne; na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej wyróżnia się 3 podregiony — Wyżynę Śląską, Wyżynę Krakowsko-Częstochowską; i Wyżynę Woźnicko-Wieluńską.