Skopje, Skopie,
stolica Macedonii Północnej, w północnej części kraju, nad Wardarem.
Skopje
Encyklopedia PWN
Ośrodek adm. Regionu Skopijskiego. — 483 tys. mieszk. (2009); w starożytności pod panowaniem rzymskim i bizant.; w VII w. zasiedlone przez Słowian; od IX w. o Skopje rywalizowała z Bizancjum Bułgaria; 1282 przyłączone do Serbii, stol. państwa Stefana Duszana; od 1392 pod panowaniem tur.; 1913 wróciło do Serbii; od 1944 stol. jugosł. Macedonii; 1963 zniszczone w ok. 80% przez trzęsienie ziemi; odbud. przy pomocy m.in. urbanistów pol. (A. Ciborowski, S. Jankowski); od 1992 stol. niepodległej Macedonii. Gł. ośr. gosp. i kult.-nauk. kraju; hutnictwo żelaza, przemysł maszyn., metal., elektrotechniczny, cementowy, chem. (włókna syntet., kosmetyki, lekarstwa), szklarski, skórz., spoż., drzewny; węzeł kol. i drogowy, połączenie m.in. z Belgradem (Serbia) i Salonikami (Grecja); port lotn.; Maced. Akad. Nauk i Sztuk; szkoły wyższe (m.in. uniw., zał. 1945) i instytuty nauk.-badawcze; muzea; ośr. turyst.; w centrum Skopja twierdza Skopsko Kale (VI w.); monastyr Św. Nikity (1370), tur. meczety, łaźnie, zajazdy (gł. z XV w.), cerkiew Zbawiciela (XVIII w., cenny ikonostas, pocz. XIX w.).
