Skierniewice,
miasto w województwie łódzkim, w powiecie grodzkim, na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad Skierniewką, w pobliżu Bolimowskiego Parku Krajobrazowego; siedziba pow. skierniewickiego.
Ludność miasta: ogółem — 48,1 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 1 457,8 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 33 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°09′E, szerokość geograficzna: 51°58′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1457
Oficjalne strony WWW: www.skierniewice.net.pl
Historia. W poł. XIV w. wieś arcybiskupów gnieźnieńskich; prawa miejskie 1457; ośr. rzemieślniczo-handl. i usługowy; do końca XVIII w. ośr. dóbr arcybiskupów gnieźnieńskich; od XVI w. siedziba sądów arcybiskupich, od XVII w. rezydencja arcybiskupów gnieźnieńskich; w 2. poł. XVIII w. powstało kilka manufaktur sukienniczych; od 1793 w zaborze pruskim (przeszły na własność państwa), od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; od 1822 zarząd dóbr księstwa łowickiego, od 1831 jedna z carskich rezydencji (1884 zjazd 3 cesarzy: Niemiec, Austro-Węgier i Rosji); w XIX w. niewielki ośr. sukienniczy; od 1845 połączenie kol.; w 2. poł. XIX w. rozwój drobnego przemysłu; 1905 strajk szkolny; 1915 poważnie zniszczone; 1920 pałac i folwark przejęła SGGW na gospodarstwo doświadczalne. W czasie okupacji niem. IX–XII 1939 obóz przejściowy dla jeńców pol.; 1944–45 obóz pracy przymusowej (przeciętnie ok. 2 tys. osób); 1940–41 getto (ok. 6,9 tys. osób wywiezionych do getta w Warszawie); ośr. konspiracji. 1867–1975 i od 1999 miasto powiatowe, 1975–98 siedziba województwa; przyłączono okoliczne tereny, m.in. część wsi Skierniewka Prawa, część majątku Skierniewice.
Zabytki. Pałac arcybiskupi (1610–19, rozbudowa 1761–65, ok. 1780 — E. Schroeger, przebudowany w latach 70. XIX w.), barok.-klasycyst. kościół (1780–81 — Schroeger); dworzec kol. (1873–74 J. Heurich st.), ratusz (1846–47, H. Marconi).