Sienkiewicz Henryk, Quo vadis
 
Sienkiewicz Henryk, Quo vadis
(1896), powieść Henryka Sienkiewicza o narodzinach chrześcijańskiego świata. W romansie o pierwszych chrześcijanach pisarz dał wspaniałe opisy ostatnich blasków starożytnego świata. Siłą jego utworu, w zgodnej opinii krytyków i badaczy literatury, nie było jednak nakreślenie postępującego zmierzchu imperium i świtu chrześcijaństwa, ale sugestywnie odmalowane postacie i barwne opisy z życia Rzymian, odtworzone niemal z dokumentalną precyzją. Sienkiewicz chciał ukazać triumfalne narodziny chrześcijaństwa. Ale wbrew intencjom pisarza na plan pierwszy wysunęła się historia romansu Legii i Winicjusza, których rozdzielają dramatyczne okoliczności, zanim wreszcie szczęśliwy obrót wypadków pozwolił im się połączyć. Obrazy dekadenckiego Rzymu (w tym pożar Rzymu, uczty u cezara) urzekają bardziej niż deklaracje po stronie chrześcijan. „Każdy czytelnik wyczuwa — pisał profesor Konrad Górski — że Sienkiewicz oficjalnie trzyma z św. Pawłem, ale uczuciowo bliższy mu jest Petroniusz”. W istocie, Petroniusz to najbogatsza i najbardziej przykuwająca uwagę czytelników postać Quo vadis. Wykwintny dworzanin, esteta, arystokrata ducha, arbiter elegantiae, przywiązany do swej niezależności, ale zarazem zręczny polityk, artysta o wysokim poczuciu godności — stąd patetyczna scena jego samobójstwa. Powodzenie powieści było niespotykane. Tematyka bliska czytelnikowi europejskiemu sprawiła, że powieść szybko zyskała szeroki rezonans i przyniosła autorowi literacką Nagrodę Nobla (1905). Została przełożona niemal na wszystkie języki świata, nawet na turecki i japoński. Stała się prawdziwym bestsellerem we Francji — w trzy miesiące wykupiono 100 tysięcy egzemplarzy, a przez kilkanaście lat od pierwodruku ponad dwa miliony.
Tomasz Miłkowski
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sienkiewicz Henryk, Quo Vadis?, okładka amerykańskiego wydania fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia