Sieniawscy,
ród magnacki herbu Leliwa.
Sieniawscy
Encyklopedia PWN
Pochodzili z ziemi lwowskiej. Podwaliny pod potęgę rodziny położył znakomity dowódca Mikołaj, ur. 1489, zm. 1569, po długoletniej służbie, dzięki poparciu J. Tarnowskiego, hetman polny, z czasem wielki koronny i wojewoda ruski, który zgromadził znaczny majątek i wzniósł zamek w Brzeżanach. Znaczenie rodu utrwalili jego synowie: Hieronim, ur. 1519, zm. 1582, wojewoda ruski, zwolennik i współpracownik Henryka Walezego i Stefana Batorego; Mikołaj, ur. ok. 1520, zm. 1584, kasztelan kamieniecki i hetman polny koronny; ich brat stryjeczny Prokop, zm. 1596, marszałek nadworny, aktywny zwolennik Zygmunta III Wazy. Następne pokolenia Sieniawskich repezentowały również postawę regalistyczną — Adam Hieronim, ur. 1576, zm. 1619, syn Hieronima, podczaszy koronny, który rozbudował i ufortyfikował zamek w Brzeżanach. Jego synowie: Mikołaj, zm. 1636, podczaszy koronny; Prokop, zm. 1627, chorąży koronny; Adam Hieronim, ur. 1623 lub 1624, zm. 1650, syn Prokopa, pisarz polny koronny, uczestnik wojen z kozakami, m.in. oblężenia Zbaraża; jego syn Mikołaj Hieronim, ur. 1645, zm. 1683, związany blisko z Janem Sobieskim, niechętny Michałowi Korybutowi Wiśniowieckiemu, po elekcji Sobieskiego był jednym z najbliższych współpracowników króla jako hetman polny i wojewoda wołyński, zgromadził fortunę. Jego syn Adam Mikołaj, ur. 1666, zm. 1726, ostatni z rodu, hetman wielki i kasztelan krakowski, odegrał wielką rolę podczas wojny północnej jako przeciwnik Szwecji i Stanisława Leszczyńskiego, w czym miała znaczny udział jego bardzo czynna politycznie żona, Elżbieta z Lubomirskich, ur. 1669, zm. 1729; lokował miasto Sieniawę, w którym wybudował zamek. Fortuna Sieniawskich przeszła, wraz z ręką ich córki jedynaczki, na Czartoryskich.
Krzysztof Chłapowski
