Sedan, 1870
 
Sedan, 1870
Trzecią bitwę, decydującą o ostatecznym zjednoczeniu Niemiec wokół Prus, Bismarck stoczył w 1870 roku z II Cesarstwem Francuskim Napoleona III. Słynna depesza emska sprowokowała Francję do wypowiedzenia wojny Prusom, które w przeciwieństwie do niej były świetnie do starcia przygotowane. Wojska niemieckie górowały nad francuskimi wyszkoleniem i liczebnością (450 tysięcy do 300), a nawet uzbrojeniem (karabin powtarzalny). Niemcy, dowodzeni przez feldmarszałka Helmuta von Moltke, skoncentrowali swoje oddziały na lewym brzegu Renu, uzyskując tu olbrzymią przewagę nad rozciągniętą i podzieloną na kilka części armią francuską. Atak i zniszczenie Armii Alzackiej marszałka Edmé Mac-Mahona miał umożliwić przejście 3 Armii Pruskiej przez Wogezy i oskrzydlenie Armii Lotaryngii marszałka Achille’a Bazaine. Plan ten powiódł się częściowo — pokonany Mac-Mahon wycofał się na zachód do Szampanii, gdzie zorganizował Armię Chalońską. Tymczasem pozostałe trzy armie pruskie uderzyły na Bazaine i starły się z nim 18 sierpnia pod Saint-Privat i Gravelotte. Francuzi mimo sukcesów taktycznych wycofali się do twierdzy Metz, gdzie zostali zablokowani przez wroga. Próba kontrofensywy Armii Chalońskiej załamała się i Mac-Mahon rozpoczął odwrót, przekraczając Mozę pod Sedanem. Tam otoczyli go na bardzo małym obszarze Prusacy, masakrując Francuzów ogniem z 800 dział. Po kapitulacji 1 września do niewoli pruskiej dostała się cała armia z cesarzem Napoleonem III. Wkrótce potem upadł Metz, a w zrewoltowanym Paryżu proklamowano III Republikę.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia