Schnurre
niemiecki pisarz i eseista;
[sznụrə]
Wolfdietrich, ur. 22 VIII 1920, Frankfurt n. Menem, zm. 9 VI 1989, Kilonia,
Schnurre Wolfdietrich
Encyklopedia PWN
współzałożyciel Grupy 47; stworzył program „literatury wykarczowanej” (tzn. pozbawionej słów kłamliwych i pokrętnych) jako protest przeciw goło- i wielosłowiu oraz propagandowym manipulacjom języka polityków i ideologów; dążąc do kondensacji narracyjnej i znaczeniowej, najczęściej posługiwał się formą short story, zapożyczoną z tradycj anglosaskiej (Eine Rechnung, die nicht aufgeht 1958, Man sollte dagegen sein 1960); rozprawiał się z absurdem wojny, krytykował społeczeństwo obfitości w RFN i komunist. rzeczywistość w NRD, występował też przeciw objawom mentalności drobnomieszczańskiej; pamiętając o okrucieństwach II wojny światowej, podejmował tematykę żydowskiego i cygańskiego Holocaustu (powieści Ein Unglücksfall 1981, Zigeunerballade 1988); ponadto autor tomu poet. Kassiber (1956), ukazującego uwięzienie współcz. człowieka w stechnicyzowanym świecie, pełnych ciepła i pogody wspomnień (Berlin. Eine Stadt wird geteilt 1962, Der Schattenfotograf 1978) oraz utworów dla dzieci; wybór opowiadań S. w języku pol. ukazał się w zbiorze Ucieczka do Egiptu (1962).
