Sanok

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Sanok,

m. powiatowe w woj. podkarpackim, na pograniczu Pogórza Bukowskiego i G. Sanocko-Turczańskich, nad Sanem.

Ludność miasta: ogółem — 37,4 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 983,7 os/km² (2019)

Powierzchnia: 38 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°12′E, szerokość geograficzna: 49°34′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1339

Oficjalne strony WWW: www.um.sanok.pl

wczesnośredniow. gród ruski przy szlaku na Węgry, wzmiankowany 1150; własność księcia przemys.; w X–XIV w. przedmiot sporów między Polską a Rusią Halicką; prawa miejskie 1339; 1344 opanowany przez Kazimierza III Wielkiego i włączony wraz z częścią Rusi do Korony; w 2. poł. XIV w. rozwinął się jako ośr. rzemieślniczo-handl.; ośr. ziemi, siedziba kasztelanii i starostwo grodowe; 1772–1918 w zaborze austr.; od 1872 połączenie kol.; 1786–1975 i od 1999 siedziba powiatu; od 1913 zakłady budowy wagonów (ob. fabryka autobusów); 1930 strajk robotników („marsz głodnych”); w czasie okupacji niem. znacznie zniszczony. Ośr. przem. i usługowy; fabryka autobusów, przemysł spoż. (zakłady mięsne, jajczarskie, mleczarnia, przetwórnia owoców i warzyw), gumowy; ponadto drobne zakłady metal., odzieżowe, materiałów budowlanych; stol. diecezji przemys.-nowosądeckiej Pol. Autokefalicznego Kościoła Prawosł.; turyst. baza noclegowa; spływy kajakowe Sanok–Przemyśl; kościół i klasztor Franciszkanów (XVII, XIX w.); got.-renes. zamek (1523–40, przebudowy XVII, XVIII, XIX w.) — ob. Muzeum Hist. z cenną kolekcją ikon; Muzeum Budownictwa Lud. (park etnogr. — regionalne budynki drewniane z XVIII–XIX w.). W okolicy Sanoka tereny narciarskie. Między Sanokiem a Birczą złoża ropy naftowej.

Sanok, Muzeum Budownictwa Ludowego