San Marino. Gospodarka
 
Encyklopedia PWN
San Marino. Gospodarka.
Podstawą gospodarki jest turystyka (60% dochodów państwa), drobny przemysł oraz emisja znaczków pocztowych; od 1954 San Marino pozostaje w unii celnej i monetarnej z Włochami; produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej 34,1 tys. dolarów USA (2004).
Przemysł. Wydobycie marmurów; drobne przetwórstwo spoż. (mleczarnie, zakłady mięsne, wyrób wina), przemysł włók., skórz., elektron., mebl., cementowy i jubilerski; rzemiosło artystyczne.
Rolnictwo. Grunty orne zajmują 17% pow.; uprawa zbóż (pszenica, jęczmień), oliwek i winorośli; hodowla bydła, trzody chlewnej i owiec.
Turystyka. W 2005 San Marino odwiedziło 2,1 mln turystów, gł. z oddalonego o 27 km wł. kurortu Rimini; rozwinięta baza turyst., liczne hotele i restauracje.
Transport i łączność. Rozwinięty transport samochodowy; dł. dróg — 252 km; w użytkowaniu 31,7 tys. samochodów osobowych (1058 na 1000 mieszk., 2005); kolejka linowa łączy stolicę z Borgo Maggiore; w mieście San Marino lądowisko dla helikopterów (sezonowe połączenie z Rimini); automatyczna sieć telefoniczna w pełni zintegrowana z włoską; 20,6 tys. abonentów telefonii stacjonarnej; w użytkowaniu 16,8 tys. telefonów komórkowych (2002).
Handel zagraniczny. W całości wymiany handl. republiki pośredniczą Włochy; eksport wina, zboża, kasztanów jadalnych, mebli, przetworów mlecznych, mięsa, znaczków pocztowych, wapna i kamieni budowlanych; import maszyn oraz urządzeń przem., artykułów konsumpcyjnych, paliw i złota.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia