San Gimignano

San Gimignano

[san dżiminjạno] ,

m. w środkowych Włoszech, w regionie Toskania, na północny zachód od Sieny.

— 7,1 tys. mieszk. (2010); ośr. turyst.; przemysł spirytusowy, metal.; galeria malarstwa i muzeum.

Historia.

Założone w VIII w., do X w. uzależnione od Volterry; od XII w. komuna miejska, zdominowana przez 2 rody feudalne — Ardinghelli i Salvucci; rozkwit w XIII w.; od 1246 uczestniczyło w konflikcie gibelinów z gwelfami, 1325 w lidze gwelfów; wyludnione 1348 w czasie zarazy; 1354 zaanektowane przez Florencję, następnie w W. Księstwie Toskanii, dzieliło jego losy; zachowana do czasów współcz. got. zabudowa stanowi unikatowy skansen arch.

Zabytki.

Miasto zachowało średniow. sylwetkę z wieżami (wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO); kościoły rom. z XII–XIII w.: S. Pietro, S. Bartolo, S. Jacopo, S. Agostino (we wnętrzu freski Benozzo Gozzoli, ołtarze B. da Maiano i P. Pollaiuolo oraz rzeźby J. della Quercii); kolegiata (XII, XIII, przebudowana w XV w. przez B. da Maiano); pałace della Prepositura (XII–XIII w.), della Podesta (XIII w.), del Popolo (XIII, XIV w.), Pratellesi (XIV w.); domy (XIII–XV w.) z wieżami obronnymi; bramy miejskie i mury obronne (XIII i XIV w.).

San Gimignano (Włochy)