Samarra

Samarra, Sāmarrā’,

m. w środkowym Iraku, ok. 110 km na północny zachód od Bagdadu, na l. brzegu Tygrysu.

Ośrodek adm. muhafazy Salah ad-Din; założona ok. VII w. 836–892 czasowa stol. kalifatu Abbasydów, gdy kalif Al-Mutasim został zmuszony opuścić Bagdad wskutek zatargów między ludnością Bagdadu a tur. gwardią przyboczną kalifa; w tym czasie rozkwit miasta; po powrocie kalifa do Bagdadu upadek S., która legła w ruinie; jedno ze świętych miast muzułmanów szyickiego ugrupowania imamitów i cel ich pielgrzymek (tu miał zniknąć dwunasty imam Muhammad al-Mahdi). Ośr. handl. regionu roln.; drobny przemysł i rzemiosło; ruiny budowli abbasydzkich: wielkiego meczetu piątkowego Al-Mutawakkil (IX w.) ze spiralnym minaretem Al-Malawijja, zamku Balkuwara (IX w.) i pałacu Dżausak al-Chakani (IX w.) oraz domów z resztkami dekoracji stiukowych, malowideł, ceramiki.