Samarra kultura,
archeol. kultura neolitu ceramicznego, rozwijająca się od poł. VI do pocz. V tysiąclecia p.n.e. w południowej Mezopotamii;
Samarra kultura
Encyklopedia PWN
nazwa od m. Samarra, na północ od Bagdadu (Irak), gdzie odkryto jedną z osad tej kultury, znana z b. dużych osad (o pow. 2,5–5 ha) otoczonych umocnieniami w postaci fos, murów, rowów; wewnątrz liczne domostwa (prostokątne wieloizbowe) z cegły mułowej, z tynkowanymi ścianami i podłogami — do niektórych prowadziło kilka wejść (domy wielorodzinne?); bardzo wysoki poziom rolnictwa z zastosowaniem po raz pierwszy na Bliskim Wschodzie sztucznego nawodnienia pól w wyniku budowy specjalnych systemów irygacyjnych; charakterystyczna ceramika malowana o motywach geom., antropomorficznych, zoomorficznych (malowano zewn. i wewn. powierzchnie naczyń) spotykana także w zespołach innych kultur; liczne naczynia kam., w tym z alabastru, z którego wykonywano ozdoby i figurki kobiet z oczami inkrustowanymi bitumem; specyficzne dla kultury Samarry terakotowe figurki kobiece o oczach w kształcie ziarenek kawy; zmarli chowani w grobach jamowych płaskich, w pozycji skurczonej na boku, wyposażeni w naczynia, ozdoby z muszli, alabastru, turkusu, miedzi, karneolu, bitumu, posążki kobiet; pochówki dzieci umieszczane niekiedy w dzbanach lub misach; groby sytuowane w obrębie osad lub na wydzielonych cmentarzyskach.
