Sălcuţa kultura
archeol. kultura eneolityczna występująca na terenie południowo-zachodniej Rumunii, rozwijająca się od poł. do końca IV tysiąclecia p.n.e.;
[k. səlkụca],
Sălcuţa kultura
Encyklopedia PWN
ludność zamieszkiwała osady otwarte, jaskinie lub osady obronne otoczone rowem i wałem; gospodarka roln.-hod.; miedziane siekiery, topory i bransolety najprawdopodobniej sprowadzane w drodze wymiany z Transylwanii; charakterystyczna ceramika, m.in. formy baniaste z krótką szyjką, misy stożkowate z krawędzią zagiętą do środka, wazy stożkowate z 2 uchami; nazwa od miejscowości Sălcuţa w regionie Krajowa.
