Rząd Obrony Narodowej

Rząd Obrony Narodowej,

rząd koalicyjny wszystkich gł. ugrupowań polit. z W. Witosem jako premierem;

powołany 24 VII 1920 przy poparciu całego parlamentu, w czasie klęsk Polski w wojnie pol.-bolszewickiej 1919–21, w celu mobilizacji sił nar. do odparcia ofensywy bolszewickiej i pomyślnego zakończenia wojny; 5 VIII 1920 wydał odezwę Ojczyzna w niebezpieczeństwie, wzywającą cały naród do obrony kraju; min. spraw zagranicznych byli kolejno: E. Sapieha, J. Dąbski, K. Skirmunt, min. spraw wojsk. — J. Leśniewski, K. Sosnkowski, min. skarbu — W. Grabski, I. Weinfeld, J.K. Steczkowski, min. spraw wewn. — L. Skulski, W. Raczkiewicz, min. robót publicznych był G. Narutowicz; po podpisaniu 12 X 1920 preliminariów pokojowych i 18 III 1921 ryskiego traktatu pokojowego z sowiecką Rosją i sowiecką Ukrainą, Rz.O.N. 13 IX 1921 podał się do dymisji.