Rydzyna,
miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, na Wysoczyźnie Leszczyńskiej, nad Kopanicą.
Rydzyna
Encyklopedia PWN
Ludność miasta: ogółem — 2,9 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 1 447,5 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 2 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°39′E, szerokość geograficzna: 51°47′N
Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1407
Oficjalne strony WWW: www.rydzyna.pl
Historia. Prawa miejskie przed 1407; ośr. rzemieślniczo-handl.; od XIV w. komora celna; w XVII w. rozwój piwowarstwa; w XVII–XVIII w. rezydencja Leszczyńskich; 1714–18 miejsce rokowań między Sasami a stronnikami Stanisława Leszczyńskiego; od 1738 własność Sułkowskich, od 1783 ośr. ich ordynacji (1774–ok. 1820 kolegium pijarów zał. przez A. Sułkowskiego); 1793–1919 w zaborze pruskim; od 1856 połączenie kol.; 1928–39, z inicjatywy T. Łopuszańskiego, eksperymantalne Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich; w czasie okupacji niem. 1941–43 obóz pracy przymusowej dla Żydów (więźniów wywieziono do Bojanic).
Zabytki. Późnobarokowy kościół parafialny (1746–50, K.M. Frantz) z barok.-klasycyst. dekoracją wnętrza i wyposażeniem (1785–86, I. Graff) oraz got. płytą nagrobną Jana z Czerniny (ok. 1422); barok.-klasycyst. kościół ewangelicki (1779–83, Graff); barok. pałac Leszczyńskich, później Sułkowskich (ok. 1690 — J.Sz. Bellotti, przebudowa 1696–1704 — P. Ferrari, 1742–46 — Frantz, 1786–90 — Graff), spalony 1945, odbud.; park geom. z XVIII w.; późnobarok. ratusz (1752); w rynku zabytkowe kamienice i domy (XVIII w.).
