Ruszczyc Ferdynand
 
Encyklopedia PWN
Ruszczyc Ferdynand, ur. 10 XII 1870, Bohdanów, zm. 30 X 1936, tamże,
malarz, grafik, scenograf, inscenizator, organizator życia kult., działacz społeczny;
studiował w Petersburgu; czł. Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”; 1904–07 profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, 1907–08 ASP w Krakowie, 1919–32 Uniw. Wil.; malarstwem zajmował się gł. we wcześniejszym okresie życia; malował krajobrazy, gł. zimowe i wiosenne, o ciemnej gamie barwnej (Ostatni śnieg 1898–99, Most zimą 1901), często o charakterze epickim i symbol.; pejzaże Ruszczyca odznaczają się ekspresją, dramatyzmem i monumentalizmem form (Ziemia 1898); zajmował się grafiką użytkową, m.in. przyczynił się do odrodzenia wil. drukarstwa; był zasłużonym organizatorem życia kult.-artyst. w Wilnie; od 1909 współpracował z teatrami gł. w Wilnie, także w Poznaniu i Warszawie; projekty dekoracji m.in.: do Lilli Wenedy (1909, 1913) i Balladyny (1914) J. Słowackiego, Nocy listopadowej S. Wyspiańskiego (1930).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia