Rusiecki Kanuty, ur. 1800, Stabianki k. Poniewieża (Litwa), zm. 21 VIII 1860, Wilno,
malarz;
Rusiecki Kanuty
Encyklopedia PWN
od 1818 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych w Wilnie u J. Rustema (malarstwo), K. Jelskiego (rzeźba) i J. Saundersa (grafika), 1821 w Paryżu u G. Lethière’a, a następnie w tamtejszej École des Beaux-Arts; 1822 lub 1823 wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował naukę u V. Camucciniego, B. Thorvaldsena i A.J. Grosa w Akad. Fr.; jeden z najwybitniejszych reprezentantów malarstwa pol. romantyzmu; odgrywał ważną rolę w pol. środowisku w Rzymie; od 1834 uczył rysunku w Inst. Głuchoniemych w Wilnie; malował gł. pejzaże (Widok Rzymu, Starożytne ruiny), sceny rodzajowe (Śmiejący się Włoch, Zebranie wolnomularzy), obrazy rel. (Zwiastowanie w katedrze w Wilnie), portrety (m.in. żony, F. Rusieckiego).
