Rosenzweig Franz
 
Encyklopedia PWN
Rosenzweig
[rọ:zncwaik]
Franz, ur. 25 XII 1886, Kassel, zm. 10 XII 1929, Frankfurt n. Menem,
filozof niem., pochodzenia żydowskiego; jeden z twórców filozofii dialogu
jeden z twórców filozofii dialogu i nowej metafizyki opartej na Objawieniu; pochodził ze środowiska zasymilowanych Żydów i był zdecydowany przyjąć chrześcijaństwo, odstąpił jednak od zamysłu powracając do judaizmu. Nawiązując do S. Kierkegaarda i F. Nietzschego (Gwiazda zbawienia 1921, wyd. pol. 1998) przyjął, że gł. faktem ludzkiej egzystencji jest śmierć; odrzucił filozofię, gdyż nie jest ona w stanie uwolnić człowieka od lęku przed śmiercią, może to sprawić wyłącznie zaufanie do Boga, gdyż śmierć jest przejściem do wieczności; naród żydowski żyje wg swoistych praw w świecie wiecznym, czyli poza historią, bowiem na podstawie zawartego przymierza z Bogiem już na początku znajduje się u celu, to jest u Boga. Rosenzweig uważał, że podstawowymi elementami bytu są: Bóg, świat i człowiek, których nie da się sprowadzić do wspólnej całości; formami ich relacji są stworzenie, objawienie i zbawienie w judaizmie i chrześcijaństwie; wspólna im jest prawda, którą obie religie uznają, lecz w inny sposób: Żydzi żyją poza historią, chrześcijanie są wpleceni w dzieje; przez różne wyobrażenia o odkupieniu, wyznawcy obu religii spełniają funkcję konieczną dla dziejów zbawienia, ponieważ dostępne są im tylko pewne aspekty prawdy, prawdę absolutną ma przynieść dopiero epoka mesjańska. Postulował nową filozofię w formie dialogu. Idee Rosenzweiga zrobiły wrażenie na młodym pokoleniu, nie mogły jednak w Niemczech trwale oddziaływać; gł. dzieła: Hegel und der Staat (1920), Der Stern der Erlösung (1921); przekład utworów średniow. poety i filozofa żydowskiego J. Halewiego Sechzig Hymnen (1924).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia