Raszidowie
 
Encyklopedia PWN
Raszidowie, Āl ar-Rašīd,
ród arabski i dynastia emirów osady Ha’il w północno-wschodniej Arabii, z grupy etnicznej Abd z klanu Szammar;
1835–1921 utworzyli silny emirat Dżabal Szammar; początkowo sojusznicy Su’udów, a później ich rywale w walce o wpływy w Arabii Centralnej; założyciel emiratu, Abd Allah Ibn Raszid, był zwolennikiem wahhabizmu; za panowania Talala Ibn Abd Allaha (1847–67) szybki rozwój dzięki kontaktom handl. i tolerancji rel.; pod rządami Muhammada Ibn Abd Allaha (1872–97) szczyt potęgi emiratu — podbój Al-Kasimu i południowego Nadżdu z Rijadem; 1907–20 walki wewn. o władzę oraz kryzys gosp. w czasie I wojny świat. doprowadziły do upadku emiratu; 1921 ostatni emir Muhammad Ibn Talal oddał się w ręce Ibn Sauda, część członków rodu opuściła Arabię Saudyjską.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia