Pugaczow Jemieljan I.
 
Encyklopedia PWN
Pugaczow Jemieljan I., ur. 1740 lub 1742, stanica Zimowiejska n. Donem, zm. 21 I 1775, Moskwa,
Kozak doński, 1773–75 przywódca największego powstania chłopów i Kozaków w Rosji;
uczestnik wojny siedmioletniej 1756–63 i ros.-tur. 1768–74, zdezerterował (1771) z wojska; aresztowany i skazany na katorgę, zbiegł nad rz. Jaik (ob. Ural), gdzie podając się za cara Piotra III Romanowa (usuniętego z tronu przez Katarzynę II) stanął na czele Kozaków jaickich i wzniecił powstanie (Pugaczowa powstanie); po klęsce oddziałów powstańczych k. Czarnego Jaru, ujęty i stracony w Moskwie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia