Pruszyński Ksawery
 
Encyklopedia PWN
Pruszyński Ksawery, ur. 4 XII 1907, Wolica Kierekieszyna (Wołyń), zm. 13 VI 1950, k. Hamm (Niemcy),
prozaik, publicysta.
Związany z tradycjami kultury ziemiańsko-szlacheckiej, ewoluował ku radykalizmowi polit. i społ.; 1936 korespondent podczas hiszp. wojny domowej, po 1939 w armii pol. na Zachodzie i w służbie dyplomatycznej rządu gen. W. Sikorskiego, po powrocie do kraju 1945 poseł RP w Holandii (1948–50); zginął w wypadku samochodowym; w reportażach krytyka zacofania społ.-ekon. Polski w okresie międzywojennym (Podróż po Polsce 1937) i relacja z hiszp. wojny domowej (W czerwonej Hiszpanii 1937), w powieści Droga wiodła przez Narvik (1941, wyd. krajowe 1945) i opowiadaniach (Trzynaście opowieści 1946, Karabela z Meschedu 1948) — obraz żołnierskich losów pol. wychodźstwa wojennego; esej hist. Margrabia Wielopolski (1944, wyd. krajowe 1946); wybór publicystyki (t. 1–2 1990). Od 1975 Klub Reportażu SDP przyznaje nagrodę im. P., a od 1988 pol. Pen Club m— za reportaż literacki.
Bibliografia
J. PACŁAWSKI Ksawery Pruszyński, Kraków 1974.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia